Նորայր Գրիգորյան-բանաստեղծություններ

              *******
Երկինքն առավոտից
ամպեր է կուտակում
թավշե թել-թել անձրև մանելու համար,
ես կանգնել եմ բաց դաշտի մեջ,
և շնչում եմ դեռ չտեղացած անձրևի բույրը:
Արդեն որերորդ անգամ դու անցնում ես երկնքով
անձրևից առաջ, արևից առաջ, ժամանակից առաջ:


             *******  


Աղոթարանին մի մանուկ բացեց արևելքի դուռը
և արևին ասաց՝ հանգստացիր:
Այդ օրը մանուկը անցավ կապույտ երկնքով,
սակայն ոչ ոք նրան չնկատեց,
և արևը անցավ մարդկանց միջով,
նրան էլ ոչ ոք չնկատեց,
բայց լսեցին երկնքից խոսող արևին,
ջերմացան իրենց մոտով անցնող մանկան հայացքից,
և երեկոյան պառկեցին՝ զարմանալի
կապույտ երազներ հագած:



              ***********


Լռությունը դաշտի վրա անձրև դարձավ,
առուները դաշտի մեջ դարձան զարկերակներ,
մանուկները մերկ էին ու բուրավետ՝ անձրևի նման,
առուների մեջ նրանք սրտեր էին դառնում,
և համաչափ պտտեցնում հողագնդի հոգնած մարմինը:


           **************


Հողից քո ձեռքերի բույրը
գոլորշու հետ բարձրացավ վերև,
զարմանալի անձրև տեղաց կանաչ,
որ բուրեց ռեհան,համեմ,դաղձ:
-Հոգին բույր է,-ասացին թռչունները,
և բացված թևերի վրա բույրը տարան վերև:
Քո աչքերը ուղեկցում էին թռչուններին,
երբ նրանք տեղ հասան, աչքերը դանդաղ փակվեցին: