Համլետ Հակոբյան-բանաստեղծություններ

Փայլող աչքերում

Փայլող աչքի մեջ թաքուն կա խոսուն,
Ջերմառատ նախշուն կարոտ ոսկեհուր,
Մարդկանց կթվա կեղծ կա աչերում,
Փայլը մթագնած ...ձևախեղ անդուր:

Չգիտեմ ով է հորինել մի կուշտ,
Աչերի փայլի խորհուդը մարդու,
Սևին ...կանաչին ...խաժին ու կապույտ,
Անուն են դրել ամենքին հասու...

Տես թե ինչպես են աչքերը ...փայլում
Վայ ու նախատինք չափով աներես...
Թվում է ...կարծես այն են մտածում.
Ինչից վառվել են ...դարձել սևերես...

Նաև փորձ է կամ մեծ փորձառություն...
Աչքերի փայլի նորի տեսություն...
Գուցե մեկ հոգու արարքն անվայել,
Մեծաց խոսքին է խոնարհվել վայել:

Աչքերի փայլը լույս է հայելուն,
Սիրանուն -առատ կյանք ու վայելքում
Հաստատ ,անվարան խոսք ու խրատի,
Պատասխան կտա հայելին կյանքի...

Կյանքի հայելում փայլ կա աչքերում,
Խավարում...մթան լուռը անկեղծ չի...
Սերը չի սիրում լուռ և լռություն...
Ոչ էլ առանց փայլ հույսը կարոտի...

հավատացեք,որ աչերի փայլում...
Արև կա ...սեր-լույս անմնացորդում...
Ով ժպտած սիրուն աչքերով ժպտուն
Չունի դավ ու կեղծ ձևամոլություն...
Սիրում է կյանքը հասարակի մեջ...
Անմիջական է... պարզ է վերջապես...

************************************************

Երբ ժամը հասնի

Գրիչդ փոխիր, երբ ժամը հասնի,
Զենքով, մի անուն՝ չեն ասում խոսքով,
Գրչում կա թանաք, սեր կա՝կյանք բարի,
Զենքում փամփուշտն է մահվան աչքերով:

Թանաքը հանգիստ գրում է թղթին,
Սիրո ու կյանքի երազները՝ հույս,
Գրում է կարոտ՝սեր հայրենիքին,
Շատ անգամ մարդկանց էությունը դույզ:

Զենքն էլ պահապան՝ հայրենյաց սիրով,
Բարի է դառնում՝հաղթելով չարին,
Փամփուշտը շիկնած արդար վրեժով ՝
Գրչի խոսքերն է ասում ոսոխին:

Եվ նոթատետրում ՝ սևն ,սպիտակին,
Ուլունքի նման տառերն են շարվում,
Մահաբեր փամփուշտը հեղում է էջին,
Սևի տեղ կարմիր ՝արյուն մի վերջին:

Գրիչն է լռել վերջին էջերին,
Թողնելով կյանքի խոհերը կիսատ,
Գրիչը խաղաղ նվիրվեց զենքին,
Զենք, որ գրչի պես դարձավ հարազատ:

Թանաքի նման փամփուշտն էլ վերջին,
Որը պահում ես քեզ համար ՝մեկ հատ,
Թանաքով գրում ես անուն այդ էջին,
Կամ արյամբ թողում անունդ կիսատ:

************************************************

Անմար աստղերին

Երկնքի ծովում աստղերն կան բազում
Փայլում են նրանք արևից անշեջ...
Թշնամու հոգում սարսուռ կա անհուն...
Աստղերը լիալույս , լուսին կեռ` խեղճ...

Աստղերը հպարտ ճամփա են բացում`
Երբեմն անանց մթոտ ճամփեքին
Աստղերը կյանք ու հույս են խավարում,
Որքան էլ խավարը պատի մեր չորս դին:

Հայոց պատմության աստղերը անհուն,
Իրենց լիությամբ լույս են պայքարին...
Նրանք բոլորն էլ ունեն մեկ անուն…
Որքան էլ շատ են , նորածին ու հին…

Նրանք մեր ազգի ոգին են անհուն`
Մեր հերոսներին են անուն առ անուն…
Երկնքից նրանք մեզ լույս են տալիս…
Ու մի ճանապարհ ՝դեպ ազատություն։

Բոցավառ կյանքի լիալին արև...
Արև քո լույսը չի կարող իշխել `
Ամպրոպ ու երկինք ,ամպամած ու սև `
Անզոր են լույսի շողերին հաղթել:

Նրանք մեզ հանգիստ ճամփա են բացում…
Դեպ մեր պայքարի վրեժը անքուն...
Արաքսից այն կողմ ճամփան է խավար...
Ու մթապատ է `կարոտ Մասիս Սար...

Ու Արաքսն այնկողմ `էրգիրն է գոռում,
Շղթայված `գամված զնդանում այդ չար...
Երկնի աստղերի ոգին խենթահար...
Շանթում է կայծեր `բռունցք ազդարար...
Հայրենյաց սիրուն`Մահ ...Ազատություն...

Ձոնս պայքարին` անմար աստղերին,
Նրանց լիալին դարձել է թանաք...
Ու որպես փառքի անմար դրոշակ...
Պիտ ասի վրեժ `պայքար անտունին...